اولین روز زندگی

خبر خوبیه که به خانواده ی پر جمعیتمون یه پسر سفید و پف پفی اضافه شده دهمین نوه خاندان میم، دومین نوه ای که روی پدربزرگ نمیبینن، دوتا پسر که شبیه و متفاوت از خاله و عمه شون هستن شبیه از این نظر که پدربزرگشونو هیچوقت نمیبینن متفاوت از این نظر که دوتا مادربزرگاشونو و پدربزرگ دیگه اشونو دارن و من هیچوقت بوی پدربزرگ و مادربزرگامو حس نکردم. جالبه که کلمه بو اومد توی ذهنم، هر کسی بوی خاصی داره وجود آدما باعث میشه احساس آسایش و امنیت داشته باشی ولی وقتی نیستن و نمیبینیشون وقتی صداشونو دیگه نمیشنوی وقتی دیگه بوشون تو خونه نمیپیچه وقتی برای همیشه رفتن و هیچ برگشتی تو کار نیست سردرگمی و پوچی میاد سراغت، دیگه جراتشو ندارم برم سر مزارش قلبم درد میگیره هر باری که میرم و هق هق امونم نمیده ترجیح میدم شبا وقتی همه خوابن اروم اشک بریزم و تو تنهایی عزاداری کنم تا اینکه سر مزار فرو ریختنمو به نمایش بذارم.

خیلی خیلی بابت ورود محمد طاها به جمع خانوادمون خوشحالم ولی حیف که هیچوقت گوشش با اذان بابا آشنا نمیشه درست مثل محمد امین. 

25 دی 93 تولدت مبارک عزیز عمه 

همینجوری دلتنگم...